Inzicht, Evenwicht, Erkenning
Als ouder wil je je kind geven wat nodig is. Je omringt ze met liefde, aandacht, warmte, geeft ze goede opvoeding en voeding, scholing, kleding. Wat er maar in je mogelijkheid ligt zet je in, het liefst nog meer. Je doet dit op je eigen manier, vanuit je eigen achtergrond en levensvisie. Ook als pleeg-, adoptief- of stiefouder zet je je beste beentje voor.
En:
Je hebt het gevoel dat je meer kunt doen
Er ontbreekt iets
Iets knaagt
Je hebt een vaag gevoel van tekortschieten
Je kind bloeit niet op of vertoond lastig gedrag
Je ziet opeens dat je hetzelfde doet als je eigen ouder
Hoe kijk je vanuit dat gevoel naar je naar je kind? Hoe kijk je naar je eigen ouders en de hele familie die daar bij hoort? Welke plek hebben je ouders in je leven en welke gevolgen heeft dit voor jullie kind? Hoe kijkt het kind naar jou als ouder of opvoeder, wat zit er achter de schermen waar je geen weet van hebt? Omdat je zelf vrij en gelukkig wilt zijn en je nakomelingen hetzelfde gunt, kun je het gezin en de familie eens op een andere manier benaderen. Een Systemische Opstelling is daarvoor een goede manier.
Achtergrond
Kind en familie
Iedereen heeft en vader en een moeder. Ook al zijn ze gescheiden, gestorven, is een ouder onbekend, of is er geen contact. Zelfs als je 90 bent, ben je nog steeds het kind van je ouders. Je bent verbonden met het systeem dat familie heet, of je nu wilt of niet.
En elk kind heeft voelsprieten, hoe jong of oud het ook is.
Het weet dat er iets aan de hand is, pakt een signaal op of woorden, de sfeer. Zelfs zaken uit vorige generaties, die de ouders onbewust bij zich dragen, kunnen worden waargenomen. Zonder het te weten vertaalt een kind problemen van volwassenen en gaat proberen te helpen. Dat heb je zelf gedaan voor je ouders en je kind doet het voor jou. Uit liefde, want het wil dat alles goed is. Bijvoorbeeld: als er spanning is tussen de ouders en deze wordt niet uitgesproken, kan een kind lastig of boos worden of zelfs crimineel gedrag gaan vertonen. Hij doet dan het werk voor de ouders: zichtbaar maken dat er iets speelt dat gezien en gezegd moet worden. Of er is iemand uit de familie verstoten of jong gestorven en weggestopt omdat het verdriet te groot is. Het kind kan deze rol gaan overnemen door gedrag te vertonen dat niet passend is. Dit is het onbewuste aspect van zijn hulp. Soms leeft hij het leven van een ander of draagt een last voor iemand. Je eigen leven niet kunnen leiden doet pijn.